ระรินคุยกับคนเป็นแม่เรื่องย้ายไปอยู่บ้านของคราม แม้จะหนักใจที่ต้องไปอาศัยบ้านคนอื่น แต่เพื่อความสบายใจของลูก พรทิพาจึงยินยอม และครามก็รับรู้ได้จึงจะสร้างบ้านอีกหลังในรั้วเดียวกัน แต่ในระหว่างนี้ก็ต้องอยู่ร่วมบ้านกันไปก่อน
“บักหำน้อยจะอาบน้ำกับบักหำเป้ง” คลื่นจะอาบน้ำกับคนเป็นพ่อ ยืนกรานในน้ำเสียง พร้อมเจ้าเป็ดของเล่นสีเหลืองสองตัวที่จะนำไปอาบน้ำด้วย
“เคลียร์กันเองนะ ระรินจะไปอาบห้องแม่” ระรินรีบเอาตัวรอดหอบผ้าขนหนูกับชุดนอนไปอาบน้ำห้องของคนเป็นแม่
“ระริน ระรินจะเอาตัวรอดคนเดียวไม่ได้” ระรินไม่แม้จะหันกลับมามอง เสียงปิดประตูห้องคือเสียงแห่งความสิ้นหวังของคราม ได้แต่มองหน้าลูกชายที่มองตาแป๋ว เนื้อตัวล่อนจ้อนเตรียมพร้อมอาบน้ำ
สุดท้ายแล้วครามก็ต้องอาบน้ำกับลูกชาย
“คุงพ่อถอดเกงเยย” คลื่นนั่งอยู่ในกะละมังใบใหญ่ที่มีน้ำอยู่เต็ม เจ้าเป็ดสีเหลืองสองตัวลอยอยู่บนผิวน้ำ คนเป็นพ่อยังมีกางเกงบ็อกเ
