หญิงสาวแอบยิ้ม มองไปที่ชายหนุ่ม จนถึงวินาทีนี้ เธอยังไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะเป็นเรื่องจริง คนที่หายไปจากชีวิตห้าปี อยู่ๆก็มาปรากฏตรงหน้า อยู่ตรงนี้เอง เธอเดินไปเปิดตู้เย็น หยิบขวดน้ำออกมา แล้วรินใส่แก้วใส นำมายื่นให้เขา
“น้ำค่ะ”
ชายหนุ่มลืมตา มองเธออึดใจหนึ่ง ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง แล้วรับน้ำมาดื่มจนหมดแก้ว
“เย็นชื่นใจดีจัง”
เธอรับแก้วมาถือไว้ ชายหนุ่มได้ทีก็รีบขยับตัว รวบกอดหญิงสาวจากด้านหลัง คลอเคล้าใบหน้าไว้บนบ่าของเธอ ก่อนจะจรดริมฝีปากลงบนต้นคอระหงขาวผุดผ่อง กดจนแนบแน่น ฝากฝังความรักล้นอกเอาไว้จนเนิ่นนาน ก่อนจะผละจาก แล้วซบใบหน้าไว้ในซอกคออุ่นๆ
“หอมชื่นใจที่สุดเลย”
“อย่ามาทำเสียงอย่างนี้นะคะ”
“ทำไมล่ะ”
“ฟังหื่นชอบกล”
เขาหัวเราะเบาๆ
“ฉันสามารถมาหาเธอได้ทุกวันใช่ไหม”
“ไอน่ะ อยู่ที่นี่ เพราะฉะนั้น คำถามนี้ คุณเล็กจะต้องถามตัวเองค่ะ ไม่ใช่มาถามไอ”
“แสดงว่าได้”
เธอมิได้ตอบเขาด้วยคำพู
