“เปล่าหรอกครับ เชิญทานอาหารดีกว่า รสชาติอาหารของโรงแรมนี้การันตีด้วยเชฟมิชชาลินเชียวนะครับ ไม่ควรพลาดเด็ดขาด”
ชายหนุ่มพยายามจบมื้อเที่ยงให้เร็วที่สุด ตักอาหารเข้าปากแบบไม่หยุดหายใจ ทำเอาหญิงสาวตาค้าง หน้าเสีย คิดว่าเขาไปตายอดตายยากมาจากไหนรึเปล่า เธอพยายามจะชวนเขาคุย และรับประทานอาหารอย่างอ้อยอิ่ง แต่แล้วเธอก็ต้องวางมีดส้อมลงอย่างเสียมิได้
“ไม่ทานของหวานต่อหรือคะ”
“ไม่ดีกว่าครับ ผมไม่ค่อยชอบของหวาน” แล้วเขาก็นึกขึ้นมาได้ว่ายังไม่ได้ถามหญิงสาว “ว่าแต่ คุณอรพักอยู่โรงแรมนี้ด้วยรึเปล่าครับ”
“เปล่าหรอกค่ะ พอดีนักธุรกิจที่อรมาพบ เขาพักอยู่ที่นี่นะค่ะ ก็เลยนัดมาเจอกันที่ร้านนี้เท่านั้นเอง ตั้งแต่ช่วงเช้าแล้ว อรพักอยู่กับเพื่อนน่ะค่ะ เป็นอพาร์ตเม้นต์หรูใจกลางเมือง”
เขาโล่งใจไป ที่ไม่ต้องย้ายโรงแรมหนีเจ้าหล่อน วิศรุตจบมื้อเที่ยงกับอรวรา อ้างว่าต้องออกไปพบกับลูกค้าที่รออยู่อีกโรงแรมหนึ่ง ถึง
