เช้าวันต่อมา...
“จะนอนตายอยู่บนเตียงอีกนานมั๊ย ลุกมากินข้าวกินยาได้แล้วเจน”
เสียงทุ้มของแผ่นดินเข้ามาปลุกเจนีนที่ลืมตาตื่นได้สักพักแล้วแต่ไม่ยอมลุกออกจากเตียง เอาแต่นอนนิ่งอย่างเดียวส่วนหนึ่งมาจากร่างกายของเธอที่ปวดระบมจนลุกไม่ไหวแต่อีกส่วนก็มาจากการไม่อยากลุกขึ้นไปเห็นหน้าของคนมาปลุก เธอจึงนอนนิ่งอยู่อย่างนั้น
แผ่นดินยืนมองเจนีนที่นอนนิ่งเฉยชาอยู่บนเตียงอย่างหงุดหงิดหลังจากที่เจนีนเอาแต่เงียบไม่ตอบโต้อะไรออกมานอกจากนอนหายใจทิ้งเหมือนคนหมดอาลัยตายอยาก
ก่อนหน้านี้ที่เขาจะลุกออกจากเตียงเป็นคนแรก สาเหตุมาจากเขาเผลอกอดเธอแต่พอได้สัมผัสผิวเธอเท่านั้นแหละเขากลับต้องเอามือออกแทบจะทันที เพราะร่างกายที่ร้อนจัดคล้ายจะเป็นไข้ของเธอกำลังแผลงฤทธิ์จนเขาต้องรีบลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าแล้วลงไปซื้อยากับข้าวต้มมาให้อย่างไว
แต่พอมาตอนนี้กลับโดนร่างบางตรงหน้าพยศใส่ซะงั้น พยศโดยที่ไม่ได้ดูสภาพของตัวเองเลยสักนิด
