ด้านเจนีน
“อารมณ์ไหนถึงมาจุ๊บแก้มพี่กลางวันแสกๆ แบบนี้ หืม?” ฟ้าครามถามทันทีที่เจนีนผละออกจากแก้มตัวเองแต่ยังใช้แขนโอบรอบคอเขาอยู่เหมือนเดิม
“ก็...อารมณ์อยากอ้อนแฟนไงค่ะ ไม่ดีหรอคะ” เสียงหวานพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนพร้อมกับเผยรอยยิ้มละมุนกลับไปให้ จนคนตรงหน้าถึงกับใจสั่นกับรอยยิ้มของเธอ
ใช่ เขาอยากเก็บรอยยิ้มนี้ไว้ดูคนเดียว ไม่อยากให้ใครได้เห็นมัน
“อ้อนพี่มากๆ ระวังจะเหนื่อยนะครับ” เจนีนชะงักมือที่กำลังขยุ้มผมบริเวณท้ายทอยของฟ้าครามทันทีที่ได้ยินเขาพูดแบบนั้น เพราะรู้สึกได้ถึงน้ำเสียงและแววตาที่ดูจริงจังของเขาเมื่อกี้ว่าสื่อถึงอะไร
ใช่ ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าเขาพูดถึงอะไร แล้วทำไมเขาถึงกล้าพูดแบบนั้นกับเธอ ก็เพราะหลังจากเรื่องวันนั้นผ่านไปสองสามวันเธอก็เป็นฝ่ายไปหาฟ้าครามเองโดยที่อยู่ช่วยดูแลเขาเต็มๆ ถึงสามวัน ทำให้ความสัมพันธ์ของเธอกับเขาดูจะแนบแน่นขึ้นกว่าเดิม
เราทำอะไรๆ เหมือนที่คนเป็นแฟ
