บรรยากาศภายในห้องอาหารสุดหรูของโรงแรมแห่งหนึ่งเต็มไปด้วยความเงียบ มีเพียงเสียงเพลงที่กำลังบรรเลงให้ความรู้สึกผ่อนคลาย หากแต่มันกลับยิ่งสร้างความอึดอัดให้แก่มีนามากขึ้น
บทสนทนาก่อนหน้านี้ในรถจบลงที่คำพูดของวิคเตอร์แล้วไม่มีอะไรต่อ จนกระทั่งตอนนี้ ยังคงไม่มีใครเป็นคนเปิดเรื่องที่จะใช้พูดคุย
มีนาละสายตาจากโทรศัพท์มองวิคเตอร์ที่เอาแต่นั่งมองไม่ยอมชวนคุย บรรยากาศมันอึดอัดอยู่แล้ว พออีกฝ่ายเอาแต่นั่งมองมันยิ่งทำให้อึดอัดไปกันใหญ่ สุดท้ายกลายเป็นเธอเองที่พูดเพื่อลายความเงียบ
“คุณยังไม่ตอบฉันเลย สรุปแล้วนักธุรกิจคนนั้นใช่คุณรึเปล่า”
“ตอบไปแล้ว”
“ฉันไม่ได้อะไรจากคำตอบของคุณเลย”
“…”
“ช่วยตอบให้มันชัดเจนกว่านี้ได้ไหมคะ”
“ใช่ ฉันเอง”
ตอบแค่นั้นตั้งแต่แรกก็จบแล้ว เดาไว้ว่าคงเป็นวิคเตอร์ น่าแปลกที่พอเขายอมรับตรงๆ มันกลับทำให้หัวใจของเธอกระตุกวูบ ยอมรับว่าแอบไม่พอใจเหมือนกัน แถมตอนนี้สมองมันกำล
