“ขอได้ไหม…”
ก้อนเนื้อข้างซ้ายพลันกระตุกวูบอีกครั้งกับประโยคนั้นของวิคเตอร์ บอกให้เขาเป็นเหยื่อแท้ๆ แต่ดูเหมือนตอนนี้ตัวเองจะกลายเป็นเหยื่อซะเอง
นัยน์ตาดำขลับเลื่อนมามองใบหน้าสวยหวานของมีนา เลื่อนมือขึ้นมาปาดไล้ริมฝีปากสีระเรื่อ ก่อนจะใช้นิ้วหัวแม่มือดันเข้าไปข้างใน กลางกายตอนนี้ปวดหนึบจนรู้สึกทรมาน หากเธอยังอยากแกล้งเขาต่อ เกรงว่าคงต้องลงมือรวบหัวรวบหางให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
“ขอได้ไหมมีนา”
ประโยคถัดมาเป็นเหมือนดั่งมนต์สะกด วิคเตอร์ไม่เพียงแค่พูด แต่ยังมองเข้าในนัยน์ตาเพื่อสะกดจิตให้เธอคล้อยตาม แน่นอนว่าเพียงเสี้ยววินาที เธอเผลอพยักหน้าเป็นการตอบตกลงอย่างง่ายดาย
สรุปเธอก็วนกลับมาเป็นเหยื่อของวิคเตอร์เหมือนเดิม…
มาเฟียหนุ่มปลดหัวเข็มขัดออกตามด้วยกระดุมและซิป จนกางเกงสีดำหล่นลงกองบนพื้น โดยยังคาขาทั้งสองข้างเอาไว้ มือหนาเลื่อนมาจับแท่งเอ็นขนาดใหญ่ที่ตื่นตัวเต็มแน่น เตรียมพร้อมสำหรับเข้า
