แค่ครั้งเดียวไม่ปาฏิหาริย์ขนาดนั้นหรอก

2271 คำ

19 แค่ครั้งเดียวไม่ปาฏิหาริย์ขนาดนั้นหรอก เช้าวันจันทร์ที่แสนสดใสของหัสวีร์ แต่คงไม่ใช่สำหรับคุณเลขาฯ ที่หารอยยิ้มพิมพ์ใจยากเหลือเกิน เธอแทบไม่สบตาผู้เป็นนาย หนำซ้ำยังทำเมินราวกับเขาเป็นสัมภเวสีเร่ร่อน เอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาจดรายงานการประชุม กระทั่งตอนนี้กลับมาที่ห้องทำงานแล้ว แต่เธอก็ยังหวงทั้งวาจาและรอยยิ้ม “เดี๋ยวสิ จะรีบไปไหน” หัสวีร์กระแอมเรียกหลังคุณเลขาฯ วางกาแฟบนโต๊ะเสร็จก็ทำท่าจะผละไป “ไปทำงานสิคะ” “เอาขยะไปทิ้งให้หน่อย ทำไมแม่บ้านไม่ดูแลเลยนะ” หัสวีร์เหล่มองถังขยะว่างเปล่าใต้โต๊ะ พวงชมพูไม่ทันคิดว่าเป็นเล่ห์เหลี่ยมจึงอ้อมไปตรงนั้นอย่างว่าง่าย และสุดท้ายก็เสียท่าอีกจนได้ หัสวีร์คว้าเธอมานั่งบนตักพร้อมกดรีโมทปิดม่านมูลี่ทั้งตรงประตูและหน้าต่าง “คุณทำอะไร! นี่มันที่ทำงานนะคะ สำรวมหน่อยสิ คุณพูดเองไม่ใช่เหรอว่าห้ามมีเรื่องชู้สาวในที่ทำงาน” “กฎนั้นไม่ได้ตั้งขึ้นอย่างเป็นทางการ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม