หัสวีร์รีบหมุนตัวกลับเข้าไปในห้องน้ำ เฝ้ารอกระทั่งสองพี่น้องหายออกไปยังลานหน้าบ้าน บทสนทนาระหว่างพวงชมพูกับพี่ชายสะท้อนความเจ็บปวดมาที่เขาด้วยเช่นกัน ที่ผ่านมาไม่เพียงเขาที่จมอยู่กับฝันร้าย พวงชมพูก็อยู่กับความขมขื่นไม่ต่างกัน เขานับถือหัวใจเธอที่สู้เพื่อตัวเองกับลูกจนยืนได้อย่างสวยงาม
และบางทีโชคชะตาพลัดพรากคงไม่เกิดขึ้น หากภาวิตมีคุณธรรมยึดมั่นในหน้าที่ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์มากพอ พ่อแม่ลูกต้องพรากจากกันก็เพราะภาวิตเป็นตัวการสำคัญ
ร่างสูงเยื้องออกไปยังลานหน้าบ้านที่เสียงเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ดังขึ้นอย่างอบอุ่น ท่ามกลางแสงสลัวที่มีเพียงความสว่างจากเทียนบนก้อนเค้ก แก้วเจ้าจอมดาวเด่นของงานเป่าเค้กเสร็จก็ปรบมือดีใจในวงล้อมของเด็กๆ วัยเดียวกัน หัสวีร์ยืนมองอยู่ห่างๆ เก็บภาพรอยยิ้มแม่ลูกไว้ในหัวใจ หวังว่าสักวันหนึ่งเขาจะเป็นส่วนสำคัญของทั้งสองคนโดยที่ได้ยืนอยู่ตรงนั้น และลูกเรียกเขาว่าพ่อ
“คุ
