วันนี้ก็ครบสองเดือนแล้วที่พาลินและดลธรรมตกลงเป็นแฟนกับ ไม่มีใครย้ายมาอยู่กับใครอย่างที่เคยพูดไว้ แต่ต่างไปค้างที่ห้องของอีกฝ่ายสลับกันไปเรื่อย
เรื่องฝึกงานของพาลินก็ไม่มีปัญหาอะไร ชายหนุ่มเพิ่งรู้ว่าบริษัทที่ตัวเองไปฝึกนั้นเป็นของแพรรดาก็วันที่มาฝึกงานวันแรก เขาโวยวายใส่ดลธรรมที่ไม่ยอมบอกตนเองตั้งแต่แรก ดลธรรมเลยถามกลับว่าถ้าบอกแล้วจะเปลี่ยนอะไรได้ไหม พาลินเลยหยุดโวยวายแต่ก็งอนไปหลายวัน
แพรรดารู้แล้วว่าดลธรรมกับพาลินตกลงคบกัน เธอจึงตั้งใจสอนงานพาลินและมีนาอย่างเต็มที่เพราะอยากได้คนที่ไว้ใจมาช่วยงานด้านนี้อยู่แล้ว
“วันนี้ไปทานข้าวเย็นที่บ้านกับพี่ไหมพาลิน เบจิงบ่นคิดถึงมาหลายวันแล้ว” แพรรดาตรวจงานเสร็จก็เงยหน้าขึ้นคุยกับนักศึกษาฝึกงานคนโปรด
“ได้ครับ ผมก็อยากเจอเบจิงเหมือนกัน”
“งั้นไปพร้อมกันเลยนะ”
“เดี๋ยวผมตามไปทีหลังดีกว่าครับ” พาลินไม่อยากในอื่นรู้ว่าเขากับแพรรดารู้จักกันเป็นการส่วน
