“ดิโน่ ตัวรุมๆ ค่อนข้างไปทางร้อน แกไม่สบาย”
เดวิดหน้าเหวอ “ให้ผมดูซิ แต่เมื่อครู่แกยังเล่นอยู่เลย คุณก็เห็น”
“เด็กก็แบบนี้ แกไม่มีมารยา ไม่มีไข้ก็เล่น พอไข้ขึ้นก็นอนซม”
เดือนนารามองเขาอย่างลังเลก่อนยื่นหลานให้ เดวิดเอาดิโน่มาอุ้มไว้ในวงแขนแล้วก้มมองอย่างเป็นห่วง
“ดิโน่เป็นอะไร ตี่นสิครับ หิวนมไม่ใช่เหรอ” เขาพยายามจะปลุก แต่ผลตอบรับคือแกลืมตามาครั้งหนึ่งแล้วร้องไห้จ้า
“แงๆ แงๆ”
“ร้องไห้ทำไม ฉันอุตส่าห์ชงนมให้เต็มขวด ไม่รีบกินเข้าไปล่ะ”
ดิโน่ไม่เอามือมาไล่คว้าขวดนมเช่นเคยแต่กลับร้องไม่หยุด เดือนนาราขมวดคิ้วมอง ท่าทางของเด็กน้อยเหมือนไม่สบาย ใบหน้าแดงก่ำบิดเบ้
“แกไม่สบาย คุณพาแกไปตากแดดตากลมที่ไหนมาบ้างหรือเปล่า หรือเอาอะไรแปลกๆ ให้แกกินบ้างไหม”
เดวิดทำหน้าครุ่นคิด ก่อนนึกขึ้นได้ว่าดิโน่อยู่ในวัยชอบเอาของเข้าปาก เมื่อวานเขาพาไปขี่รถเล่น ก็เอาลิ้นมาเลียกับพวงมาลัยรถยนต์
“ฉันพอจะนึกออ
