“เอิ๊กๆ ๆ” ดิโน่เป็นเด็กที่อารมณ์ดีมากเวลาที่แกได้กิน สองมือป้อมปรบเข้าหากันราวกับกำลังจะบอกน้าสาวว่าข้าวบดวันนี้ถูกใจมาก
“อร่อยใช่ไหม เดี๋ยวน้าหาสูตรใหม่ๆ มาทำให้หนูกินเปลี่ยนบ่อยๆ จะได้ไม่เบื่อ”
“หม่ำๆ ๆ” ดิโน่ตัวกลมแต่อ้าปากราวกับลูกนก มองดูน่ารัก พอป้อนอะไรเข้าปากก็กลืนหายลงคออย่างรวดเร็ว
“ค่อยๆ กินครับ คราวนี้กินข้าวบดผสมผักคงจะอยู่ท้องมากขึ้น”
เดือนนาราว่าพลางป้อนข้าวบดให้หลานอย่างมีความสุข เพราะดิโน่กินเก่ง
“หม่ำ คำสุดท้ายแล้ว”
พ่อหนูน้อยดิโน่อ้าปากรับแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ อย่างเอร็ดอร่อย ดวงตาใสแจ๋วลุกวาวด้วยความชอบใจ ทำให้น้าสาวที่ตั้งใจทำอาหารให้ถึงกับยิ้มแก้มปริ
“เอิ๊กๆ ๆ” เจ้าตัวกลมดูอารมณ์ดีมาก
“น่ารักแบบนี้ น้ารักตายเลย ขอจุ๊บทีนะ”
ว่าแล้วคนมันเขี้ยวแก้มยุ้ยๆ ของหลานก็ก้มหน้าไปฟัดแก้มหลาน ดิโน่หัวเราะชอบใจส่งเสียงดังพ่นน้ำลายฟู่ๆ ออกมาจนน้าสาวต้องหากระดาษทิชชู่มาเช็ด
พอดี
