1 ปีต่อมา ประเทศอิตาลี
“โธ่เว้ย! เอาออกไปให้หมด ฉันไม่ต้องการใครมาดูแลคนพิการ ฉันดูแลตัวเองได้ ไม่เอาพยาบาลพิเศษมาทั้งนั้นยกเว้นเมียฉันคนเดียว!”
“ออกไปก่อนครับ”
นับตั้งแต่ฟิลิปรู้สึกตัวและได้รู้ข่าวร้ายจากปากหมอซานฟาว่าขาสองข้างของเขาอาจจะกลับมาเดินไม่ได้เป็นการชั่วคราวเพราะอุบัติเหตุลอบยิงจากพวกศัตรูคราวนั้น จากที่อารมณ์ร้อนกราดเกรี้ยวทุนเดิมกลับขวางหูขวางตา หงุดหงิด เขาต้องกลายเป็นคนพิการ แย่ยิ่งกว่าตาบอดมองไม่เห็นเสียอีก
ไม่อยากสร้างภาระให้กับใคร
ตลอดเวลาหนึ่งปีผ่านมา ฟิลิปรู้ความจริงจากปากพ่อตัวเองว่าแพรวาไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่เขาเข้าใจ ชีวิตเด็กกำพร้าน่าสงสารถูกส่งตัวอยู่ที่ต่างแดน พ่อแม่เสียชีวิตกะทันหัน พ่อรับปากเพื่อนสนิทว่าคอยดูแลแพรวาเป็นอย่างดี ให้ความรักความเอ็นดูเปรียบเหมือนลูกหลานคนหนึ่ง เพราะแด๊ดอยากมีลูกสาวมานาน
แต่กลับกลายเป็นฟิลิปเองมองเธอด้วยความอคติบังตาจนไม่สามารถ
