“ฮึก รู้ความจริงแล้วคุณควรเลิกยุ่งกับแพรสักที แพรขอร้องนะคะคุณฟิลิป”
“พี่เสียใจ พี่ขอโทษที่ทำร้ายแพรวา ต่อให้ไม่มีลูก พี่จะไม่มีวันปล่อยแพรออกจากชีวิตพี่อีกแล้ว อย่าไปได้ไหม พี่อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีแพร”
แพรวาสะดุ้งอึ้งเพิ่งเคยเห็นอีกฝ่ายร้องไห้หลั่งน้ำตาลูกผู้ชายของเจ้าพ่อมาเฟียเคยใจแข็งกระด้างกร้าว กลับยอมสวมกอดเอวเธอรัดแน่นขึ้น เขาเสียใจที่ไม่มีลูก ควรดีใจที่ไม่มีตัวบ่วงผูกพันไม่ใช่เหรอ
“ทำไมกัน คุณต้องการแค่ลูกจากแพรเหรอ หรือคุณเอาคืนแพรไม่พอกัน ถ้าหากเป็นอย่างหลังแพรจะไม่ขอทนอยู่กับคนที่เกลียดแพรหรอกค่ะ”
“ใครว่าพี่เกลียดน้องแพร?”
มาเฟียหนุ่มสวมกอดร่างภรรยาเอาไว้ไม่ยอมปล่อย เกยคางบ่าไหล่มน เอี้ยวใบหน้าคมสันกดจูบซอกคอขาวเนียนอย่างโหยหา เขารู้ดีว่ารับฟังคำพูดจากแม่ข้างเดียวกลับทำร้ายคนบริสุทธิ์ได้ไม่น่าเชื่อ
ฟิลิปอยากขอโอกาสแก้ตัวสักครั้ง ดูเหมือนอีกฝ่ายจะมองตาสามีหนุ่มแล้วรู้ใจจึง
