“อ้วก!”
เฟยหลงวิ่งมาเห็นร่างบางแวบเข้าห้องน้ำ ได้ยินเสียงอาเจียนอ้วกอ้าก เขายืนรอด้านนอกอย่างเป็นห่วง สักพักครู่ใหญ่แอบแปลกใจว่าทำไมอาเจียนแพ้ท้องหนักหน่วงเสร็จแล้ว สงสารสภาพจิตใจอันบอบช้ำถูกพี่ชายกระทำแบบนั้นได้อย่างไร ถ้าไม่รักควรหย่ากับเธอ
“น้องแพร น้องเป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
เขาตะโกนถามคนด้านในห้องน้ำ ภรรยาตัวเองแพ้ท้องกลับสนใจเรื่องงาน เป็นสามีเฮงซวยประสาอะไรไปกับผู้หญิงคนอื่น
“น้องแพรครับ พี่ขออนุญาตเข้าไปนะครับ”
ลองเงี่ยหูฟังสักพักกลับไม่ยินเสียงอะไรตอบโต้กลับมา เฟยหลงตัดสินใจเปิดประตูห้องน้ำเข้าไปอย่างร้อนรุ่มภายในอก เขาเห็นร่างพี่สะใภ้นอนหมดสติข้างชักโครกที่อาเจียน สีหน้าซีดเซียว น้ำตานองหน้า เขาแทบเจ็บและโกรธเธอแทนที่ยังถือมือถือถูกปาทิ้ง
“น้องแพรอย่าเป็นอะไรไปนะครับ”
เมื่อโทร.หาพี่ชายหรือคาดีฟ ซึ่งเป็นคนสนิทของพี่ฟิลิปไม่ติด ขนาดคุยงานกับหุ้นส่วนรายใหญ่ต้องปิดเครื่องเ
