สองอาทิตย์ต่อมา ประเทศอิตาลี
อาการน่าเป็นห่วงกว่าเจ้าพ่อมาเฟียฟิลิปยังไม่รู้สึกตัวจนทุกคนแอบกังวลใจว่าอาจจะไม่ฟื้นตลอดชีวิต ยังไม่น่าห่วงเท่ากับการที่คุณหญิงอรุณรัศมีรู้ความจริงจากปากมาดามฟานี่หมดแล้วเรื่องลูกสาวท้องกลับหาพ่อให้ลูกไม่ได้ ตั้งแต่กลับมา ญาดาถูกแม่ขังเก็บตัวไว้ในห้อง มือถือยึดคืนไม่สามารถติดต่อใคร
ตอนนี้ญาดาแต่งตัวชุดเดรสีชมพูอ่อนถูกแม่บีบบังคับมานั่งดูตัวกับคู่เดตคนไหนก็ไม่รู้ เธอพยายามปฏิเสธแต่ไม่เป็นผล ถูกจับใส่ตะกร้าล้างน้ำประเคนหาให้ผู้ชายคนอื่นที่ไหนกันได้อย่างนั้นเหรอ หวังว่าคู่เดตคนแรกจะไม่เป็นเสี่ยแก่อ้วนลงพุงหรอกนะ
“ขอโทษนะครับที่ให้คุณรอ”
“ก็ใช่นะสิ มีอย่างที่ไหนปล่อยให้ผู้หญิงรอ มันเสียมารยาท...คุณ!”
“หน้าผมมีอะไรติดอยู่อย่างนั้นเหรอ คุณญาดาจ้องมองผมนานแบบนั้น”
“เปล่าคะ หน้าคุณเหมือนคนที่ฉันเคยรู้จัก”
“ผม เฟยหลง คริสซิลีครับ”
ไม่ได้ทักผิดหรือหน้าคนเหม
