คลั่งรักสาวขัดดอก

บทที่4 สวัสดีครับเหยื่อเสือพร้อมล่า 2/2

“เอาไว้ค่อยๆแล้วกันนะคะ หากเพิ่มในมื้อเดียวคาดว่าจุดจบคงเหมือนชูชกเป็นแน่” ปลายฟ้าขอตัวลุกจากเก้าอี้มานั่งที่โซฟา

โอฬารก็ตามเธอมานั่งข้างๆ เช่นกันเรียกได้ว่าเขาจะติดเธอเสียแล้ว ยิ่งได้กลิ่นหอมอ่อนๆ เหมือนกลิ่นเด็กยิ่งอยากเข้าไปสูดดม

“แล้วนอกจากขายของแล้วทำอะไรอื่นอีก” โอฬารอยากรู้เรื่องเธอ

“ไม่ได้ทำอะไรนอกจากเรียนกับทำงานหาเงินค่ะ กลับบ้านก็เข้าห้อง ไม่ค่อยได้คุยกับคนในบ้านนัก” ปลายฟ้าพูดไปเรื่อยๆ แต่เธอไม่รู้ว่านั่นสะดุดใจโอฬารเข้าอย่างจัง

“ต่อไปไม่ต้องไปขายของกลางคืนแล้วนะ วันก่อนฉันเห็นเธอไปยืนขายอยู่ริมฟุตบาทหน้าคอนโด มันอันตรายอยากทำไม่ได้ว่า แต่แค่ขายออนไลน์ส่งของทางขนส่งก็พอ เพราะยังไงก็มีค่าจ้างที่ทำงานให้ฉัน ฉันไม่ปล่อยให้เธอเดือดร้อนหรอก” โอฬารบอกเธอ

“ขอบคุณค่ะคุณโอ คุณไม่น่าเป็นเจ้าหนี้เลยเนอะ น่าจะเป็นพ่อฟ้าคงดี ฟ้าคงมีความสุขมากกว่านี้” ปลายฟ้าที่นึกถึงพ่อตัวเอง เขายังไม่เคยห่วงเธอเท่าโอฬารมาก่อน เธอพยายามหลอกตัวเองว่า เขาแค่ไม่แสดงออก

“ไม่...ใครจะเป็นพ่อเธอ” โอฬารอารมณ์ขึ้นทันทีที่เธอจะให้เขาเป็นพ่อ เขาไม่ได้อยากเป็นพ่อเสียหน่อย อยากเป็นผัวเธอมากกว่า อีกอย่างแม้อายุจะห่างกันสิบปี แต่หน้าตาเขาก็ยังหนุ่มแน่นไม่ได้แก่เสียหน่อย

“ฟ้าแค่ล้อเล่นน้า...อย่าเพิ่งงอนสิ แค่อยากให้พ่อห่วงพ่อสักครึ่งหนึ่งของคุณโอก็แค่นั้น”

เมื่อโอฬารได้ฟังดังนั้นก็รู้สึกสะเทือนใจ จึงดึงเธอเข้ามากอดไว้ ช่างน่าสงสารจังเลยเด็กดีของเขา

ปลายฟ้าซุกเข้าหาอกอุ่นของเขา เธอคิดว่านี่คงเหมือนอ้อมกอดของพ่อ จึงไม่ได้คิดอะไรเขาแค่สงสารเธอ

เมื่อกอดไปได้สักพัก ปลายฟ้าก็ผล็อยหลับไปกลางอากาศ เมื่อคืนเธอคิดทั้งคืนจนนอนไม่หลับ แล้วเมื่อกี้ยังกินเข้าไปเยอะ ทำให้ตอนนี้ง่วงและหลับไปเป็นที่เรียบร้อย

“อ่าวหลับเสียแล้ว” โอฬารกอดเธอได้เพียงครู่เดียวก็เห็นคอของเธอตก จึงจับตัวเธอขึ้นแล้วอุ้มขึ้นไปบนห้อง เขาค่อยๆ วางเธอลง มองดูเธอหลับอย่างน่าเอ็นดู

“นี่ต้องมาเลี้ยงเธอให้โตก่อนสินะ ถึงจะจับกินได้” ยิ่งมองหน้าอกตู๊มๆ นั้นมันช่างน่าฟัดเสียจริงวุ๊ย...ได้แต่นั่งมองมัน ยังกินไม่ได้ เจ็บปวดใจเป็นที่สุด

ในที่สุดเขาก็อดใจไม่ไหวลากตัวนุ่มๆ ของเธอเข้ามากอดไว้ สูดกลิ่นแม่เนื้ออ่อนห๊อมหอม แล้วข่มใจให้หลับไปกับเธอ

หลังจากปลายฟ้าได้หลับเต็มอิ่มในตอนบ่าย ก็ตื่นขึ้นในตอนเย็น ร่างกายที่พักผ่อมมาเต็มที่เบิกตากว้าง เมื่อมีคนมานอนกอดเธอไว้ แต่พอขยับก็เห็นเป็นโอฬาร ค่อยยังชั่วเธอจึงนึกทบทวนเหตุการณ์เมื่อตอนกลางวัน ภาพสุดท้ายก่อนตัดเป็นเธอที่ซุกเข้าหาอ้อมกอดเขา แล้วจำอะไรไม่ได้อีกเลย

“โถ ยัยฟ้าเอ้ย...แกน็อคกลางอากาศเลยหรือไง น่าอายชะมัด” เมื่อรู้แล้วว่าใครเป็นคนพาเธอขึ้นมานอน เธอก็พยายามดึงแขนเขาออก เพราะว่ามันรัดเธอแน่นเสียเหลือเกิน

โอฬารที่รู้แล้วว่าเธอตื่น แต่ยังไม่ยอมขยับตัวจนร่างที่อยู่ในอ้อมกอดพยายามจับมือเขาออก

“ตื่นแล้วเหรอ” โอฬารพูดทั้งที่ยังหลับตา

“ค่ะตื่นแล้ว” ปลายฟ้าพูดบอกเขาเสียงอู้อี้กระทบในอกของเขา หัวใจเธอเต้นเร็วมากเมื่อได้ยินเสียงหัวใจของเขา เพราะเธอแนบหน้าเข้าหาอกอุ่น

“นอนเป็นเพื่อนคุณโออีกแป๊บนึง ยังไม่อยากตื่นเลย” โอฬารที่ยังอยากนอนกอดเธออยู่ยังไม่อยากตื่น

“เอ่อ...แต่ว่า” ปลายฟ้าไม่รู้ว่านอนด้วยกันแบบนี้มันจะดีเหรอ

“ฉันเป็นโรคนอนไม่ค่อยหลับ แต่พอได้กอดเธอกลับหลับง่าย ขอนอนอีกหน่อยนะ” โอฬารอ้างเพื่อให้เธอรู้สึกสงสารเขา แล้วมันก็ได้ผล มุมปากเขายกยิ้มในใจนี่อยากบอกว่า ‘สวัสดีครับเหยื่อ เสือพร้อมล่า’ ขอให้เธอเป็นเหยื่อที่หัวอ่อนแบบนี้ไปเรื่อยๆนะ เขาจะค่อยๆ กินไม่มูมมามแน่นอน

ปลายฟ้าเมื่อได้รู้เรื่องของเขาก็อดสงสารไม่ได้ โรคนอนไม่หลับนี่อันตรายนะ ปล่อยให้เขาพักผ่อนให้เต็มที่ดีกว่า เมื่อไม่อาจจะลุกได้จึงนอนต่อไปพร้อมโอฬารเมื่อเธอรู้สึกสบายใจ ไม่ต้องเครียดเรื่องอะไรอีก ความผ่อนคลายทำให้เธอหลับได้ง่าย นี่เรียกได้ว่าเป็นการนอนหลับที่ดีที่สุดสำหรับปลายฟ้าในรอบหลายเดือน

กว่าทั้งสองคนจะตื่นก็เกือบสองทุ่มแล้ว โอฬารไม่อาจรั้งปลายฟ้าไว้ได้อีก เมื่อเธอบอกว่าอยากเข้าห้องน้ำ เขาจึงจำใจปล่อยเธอไปก่อน แต่คืนนี้เขาก็มีแผนที่จะเข้ามานอนในห้องกับเธออีกเช่นเคย สงสัยต้องย้ายห้องนอนเสียแล้ว

“คุณโอ สองทุ่มแล้วหิวหรือยังค่ะ” ปลายฟ้าที่แม้ตอนกลางวันจะกินไปเยอะ แต่ทว่าตอนเย็นก็หิวอีกแล้ว แบบนี้หุ่นหมูๆ อยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม

“ฟ้าหิวแล้วหรือ” โอฬารถามเธอ เมื่อเห็นเธอพยักหน้า จึงรีบไปล้างหน้าแล้วเดินลงไปทานอาหารพร้อมกับเธอ

ป้าแสงได้เตรียมอาหารรอไว้ตั้งแต่ชั่วโมงก่อนเมื่อเห็นว่ายังไม่ลงมา จึงเอากลับไปอุ่นเมื่อเสร็จแล้ว สองหนุ่มสาวก็ลงมาพอดี

“ป้าแสงมีอะไรกินบ้างครับเย็นนี้” โอฬารลากเก้าอี้ให้เธอ พร้อมกับถามแม่บ้านไปด้วย

“มีผัดหอยลาย ไข่ตุ๋น แล้วก็ต้มยำกุ้งค่ะ” ป้าแสงบอกเจ้านายหนุ่ม

“ป้าไปพักได้แล้วครับ เดี๋ยวผมทานเสร็จจะวางไว้ พรุ่งนี้ป้าค่อยมาเก็บก็ได้ครับ” โอฬารรู้สึกเกรงใจแม่บ้าน ที่ต้องทำงานล่วงเวลา ปกติเวลานี้เขาจะให้คนงานในบ้านพักผ่อนหมดแล้ว แต่วันนี้เขาลงมาช้า ทำให้ป้าแสงต้องอยู่รอ

“ไม่เป็นไรค่ะป้า เดี๋ยวฟ้าช่วยเก็บไปไว้ในครัว” ปลายฟ้ารีบอาสา

“ไม่ได้เลยค่ะ คุณฟ้าป้ายังไม่อยากตกงาน ทานเสร็จแล้วก็วางไว้แบบนี้แหละค่ะ เดี๋ยวป้ามาจัดการเอง” ป้าแสงรีบห้ามทันที เพราะรับรู้จากตาสุขคนดูแลรถว่าหากปลายฟ้าแย่งงานใครในบ้านทำ คนนั้นจะโดนไล่ออก

“ทานข้าวเถอะฟ้า อย่าแกล้งป้าแสงเลย คืนนี้เรามีเรื่องต้องทำกัน” โอฬารพูดยิ้มๆ ทำให้ป้าแสงคิดไปไกลเดินอมยิ้มออกไปเช่นกัน