อลิชาไม่แน่ใจว่าเหตุใดวิลเลี่ยมจึงทำเช่นนั้น เพราะความจริงแล้วเธอไม่ได้ทานยาคุมกำเนิดใดๆตั้งแต่เมื่อเมื่อวานที่เธอมีเซ็กส์กับเขาจนถึงตอนนี้
"ตอบสิครับที่รัก" วิลเลี่ยมแหงนขึ้นไปมองคนตัวเล็กด้วยแววตารักใคร่
"คุณถามทำไมคะ" อลิชาสงสัย
"เพราะผมไม่อนุญาตให้คุณทานอย่างไรครับ" วิลเลี่ยมก้มลงไปจุมพิตหน้าท้องแบนราบของอลิชา
"คุณจะบ้าหรือคะ เรายังไม่แต่งงานกันเสียหน่อย ฉันไม่อยากทำให้คุณพ่อคุณแม่เสียหน้า" อลิชาค้อนเขาเบาๆ
"เรื่องแต่งนั่นแน่นอนอยู่แล้วครับ แต่คุณทำให้ผมรักคุณ อยากมีครอบครัวกับคุณ มีลูกชายลูกสาวตัวเล็กๆหลายๆคนวิ่งเล่นกัน" วิลเลี่ยมยิ้มน้อยๆขณะที่หลับตาเพ้อฝัน
"แต่ว่า..." อลิชารู้สึกสับสน
"หรือว่าคุณยังไม่อยากมีครอบครัวครับ แต่ก็อาจจะถูกของคุณ ผมก็แค่ผู้ชายแก่ๆคนหนึ่ง คุณคงไม่คิดจะร่วมหอลงโลงด้วย" วิลเลี่ยมท่าทางตัดพ้อน้อยใจ
"คนบ้า ไม่ใช่เสียหน่อย" เธอกุมมือเขาไว้แทนคำปลอบใจ
"ถ
