“เจ็บมากมั้ย” ตรัยคุณล้มตัวนอนข้างเธอแล้วกระซิบถาม
พิมพ์พันดาวอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี ไม่รู้จะตอบเขายังไงเพราะบทรักเร่าร้อนเมื่อครู่ทำเอาเธอหลงลืมตัวไปจนหมดสิ้น รู้เพียงอย่างเดียวว่าตัวเองต้องการเขามากแค่ไหน ร้องขอเขาอย่างไร้ยางอาย
“ผมขอโทษ ผมไม่อยากให้คุณเจ็บเลยแม้แต่นิดเดียว”
“แต่พิมพ์ก็เจ็บ” หญิงสาวเถียงเพราะตนเองรู้สึกเจ็บมาจริงๆ
“เจ็บแล้วมีความสุขไหม”
“เรื่องแบบนี้ต้องถามด้วยเหรอ”
“ก็อยากรู้ว่าที่ทำให้ถูกใจหรือเปล่า ครั้งหน้าจะได้ปรับปรุงตัวไง” เขาหัวเราะร่วนเมื่อเธออายจนหน้าแดง
“ดึกแล้วนอนเถอะ”
“ตรัยกอดแน่นแบบนี้จะนอนได้ยังไง”
“ไม่แน่นเลยแบบนี้กำลังสบายถ้าไม่ยอมหลับผมไม่รู้นะว่าจะมีต่ออีกรอบไหม”
“มันจะเกินไปแล้วนะ”
“เกินไปที่ไหน พิมพ์น่ารักออกอย่างนี้ผมไม่อยากพอเลย”
“หื่นกามแบบนี้ใครจะไปทนไหว”
“ทนไม่ไหวก็ไม่ต้องทนแค่นอนนิ่งๆ”
“อย่านะตรัย พิมพ์ไม่มีแรงแล้ว”
“ผมรักพิมพ์
