ตอนที่ 40
“คุณเห็นผมเป็นคนวู่วามตั้งแต่เมื่อไหร่กัน..หึ” อาการของคนตรงหน้า ทำให้ชายค่อย ๆ ดึงเธอมาไว้แนบอก และลูบหลังลูบไหล่ปลอบโยนเธออย่างแสนรัก
“คุณอย่าโกรธฉันเลยนะ..แพท” ดวงตาสีน้ำตาลราวอัญมณีจ้องมองใบหน้าคมคร้ามอย่างลุ้นไปกับคำตอบที่กำลังจะได้รับ จนเรียกได้ว่าแทบจะลืมหายใจไปเลยทีเดียว แต่แล้วชายหนุ่มตรงหน้าก็ส่ายหน้าช้า ๆ ให้เธอเป็นคำตอบ ทำให้ดวงตาคู่งามที่ยังคงจ้องมองเขาอยู่แบบนั้นมีน้ำตาเอ่อคลอขึ้นมาในทันที และเมื่อได้ยินดังนั้นราชาวดีก็พยายามจะดันตัวออกจากฝ่ามือหนาที่ยึดบ่าเธอเอาไว้ เพื่อหันหน้ากลับไปทางด้านหลัง แต่ชายหนุ่มก็หาได้ยอมง่าย ๆ เพราะเขายิ่งเพิ่มน้ำหนักของฝ่ามือที่ยึดบ่าเธอเอาไว้ให้แน่นหนักขึ้นกว่าเดิม ไม่ปล่อยให้ราชาวดีได้เบี่ยงตัวหลุดออกมาได้ง่าย ๆ
“ผมพูดสักคำหรือยังว่าโกรธคุณ”
“แต่ว่าคุณ...”
“ครับ ผมไม่ได้โกรธคุณเลย เพียงแต่สงสัยเฉย ๆ ว่าเพราะอะไรก็เท่านั้น” ชาย
