ตอนที่ 50 “ครับ” หลังจากที่ผละมาจากคนสนิทของบิดา เมื่อเดินมาถึงตรงจุดที่ชายหนุ่มอีกคนยืนอยู่นั้น ชายหนุ่มทั้งคู่ต่างก็จ้องตากันอย่างหยั่งเชิงในที “สิ่งที่ผมพอจะทำให้คุณได้คงจะมีเพียงเท่านี้..ราเชล” ราชาวดีค่อย ๆ ดึงมือของตัวเองออกจากการเกาะกุมของชายหนุ่มข้างกาย ก่อนจะก้าวเดินช้า ๆ เข้าไปหาแอมเมอร์สันและค่อย ๆ สวมกอดแอมเมอร์สันเอาไว้ “แค่นี้ก็พอแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณนะคะ ขอบคุณมาก” แอมเมอร์สันเองตั้งตัวไม่ถูกในตอนแรกเมื่อหญิงสาวโผเข้ามา ชายหนุ่มทำท่าเก้ ๆ กัง ๆ ทีเดียว สายตาเหลือบไปมองชายหนุ่มตรงหน้าอีกคน แต่แล้วเขาเองก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขารู้สึกดีกับการกระทำนี้ของราชาวดียิ่งนัก หญิงสาวที่สวมกอดเขาอยู่ในขณะนี้สอนให้เขารู้ว่าความรักที่แท้จริงนั้น ไม่จำเป็นจะต้องให้ได้มา ไม่จำเป็นจะต้องครอบครองอีกฝ่าย หากแต่การที่ได้ทำให้คนที่เรารักมีความสุข ได้เห็นรอยยิ้มของอีกฝ่าย นั่นต่างหากจึงเรียกว่าความรัก