“อย่าทำอะไรเขา!”
พราวฟ้ายอมเสียสละชีวิตตัวเองเพื่อปกป้องชายคนรัก ลูกกระสุนฝังในตรงหน้าอกของเธอที่เข้ามารับกระสุนแทนอาชา ท่ามกลางความตกใจของคนงานและน่านฟ้า
ปัง!
“พราว!”
อาชารับร่างภรรยาสาวเข้ามาไว้ในอ้อมกอด พราวฟ้าเจ็บพูดอะไรไม่ออก รับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดรวดร้าวที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย สายตาคู่หวานพร่ามัว มองใบหน้าคมเข้มสันตรงหน้าอย่างเลือนรางก่อนดวงตาคู่สวยจะปิดลงสนิทเพียงเพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว
“คุณพราวรดา เอิงเอย เธอทำบ้าอะไรลงไป!”
น่านฟ้ากำหมัดแน่นด้วยความโกรธผู้หญิงตรงหน้าที่กล้าทำร้ายพี่สะใภ้ กล้าทำร้ายดวงใจของพี่ชายตัวเอง เขาอภัยให้ผู้หญิงร้ายกาจตัวจริงคนนี้ไม่ได้เด็ดขาด
“เอยไม่ได้ทำ ไม่ได้เป็นคนยิง ไม่จริง”
เอิงเอยกลัวความผิดรีบโยนปืนที่แย่งมาจากอานนท์ สถานการณ์บีบคั้นจนทำให้เธอบ้าคลั่งอาละวาด
“เอย ทำไมลูกถึงทำแบบนี้”
“แม่! เอยไม่ได้ทำ มือลั่นไปเองแม่ แม่ต้องช่วยเอยนะ
