“มะ ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันหมายถึงว่าเช็ดตัวให้เธอด้านนอกเท่านั้น อย่าคิดไปไกล”
ถึงแม้ว่าอาชายังอยากจะทำมากกว่าเช็ดตัวด้านนอกก็ตาม แต่ยับยั้งสติว่าในอดีตเธอเคยทำตัวน่ารังเกียจแก่เขาและเอิงเอยเอาไว้เยอะ
“จะไม่ให้พราวคิดได้ยังไงกันล่ะ ทำไมพี่อาชาถึงไม่กลับห้องตัวเองล่ะ มานั่งเฝ้าพราวทำไม พราวไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย” ยังไงเธอก็ไม่ควรเข้าใกล้ผู้ชายอันตรายคนตรงหน้านี้เด็ดขาด
“แน่ใจเหรอว่าไม่เป็นอะไร ให้ฉันดูอีกรอบ”
อาชาว่าจะเขยิบเข้าไปดูอาการคนเพิ่งฟื้นไข้ แต่หญิงสาวกลับเขยิบหนีถอยห่างเขามากขึ้น
“มะ ไม่เป็นไรค่ะ” 'ใกล้เกินไปแล้วนะคะ'
พราวฟ้าไม่ทันระวังใกล้จะชิดขอบเตียงกว้าง ชายหนุ่มเห็นดังนั้นจึงรับร่างเล็กเอาไว้ได้ทัน แต่ท่าทางกลับกลายเป็นว่าเขาเป็นคนขึ้นคร่อมทาบทับตัวเธอเอาไว้
“พี่อาชา เอ่อ มันดึกมากแล้ว พราวเกรงว่ามันจะดูไม่ดี”
“ดูไม่ดียังไง ใครๆ ต่างก็รู้ว่าเราสองคนแต่งงานกันแล้ว ไม่
