“ยังมีหน้ามาปฏิเสธกูอย่างนั้นเหรอ มึงจงใจอ่อยพี่อาชาของกู นังหน้าด้าน”
“คุณพราว อย่าทำอะไรเอิงเอย ลูกของฉันเลยนะคะ ฉันขอรับผิดแทนลูกสาวฉันเองที่ทำตัวไม่ดี ทำให้นายหญิงต้องไม่สบายใจ”
“แม่!”
เอิงเอยไม่คิดว่าแม่เพ็ญจะยอมเสียสละตัวเองเพื่อลูกรัก เธอไม่ยอมให้แม่ไปอยู่เงื้อมมือของนางมารร้ายตรงหน้านี้ได้
“หึ! ถึงป้าเพ็ญจะขออ้อนวอน กราบตีนตรงหน้าฉันยังไงก็ตาม ฉันก็ไม่ยกโทษให้กับความร่าน ความสำออยของมันอยู่ดี ถ้าหากจะทำให้ฉันหายโกรธลูกป้าล่ะก็ นังเอิงเอยจะต้องออกจากที่นี่และไม่ต้องเหยียบกลับมาอีก”
นี่คือทางเดียวที่จะทำให้ศัตรูหัวใจของพราวรดากระเด็นออกจากชีวิตอาชา โดยที่เธอไม่ต้องออกแรงมาก
“ออกจากที่นี่?! ถ้าเอยออกไป แล้วพ่อกับแม่เอยล่ะคะ เอยเป็นห่วงพวกท่าน”
“เป็นห่วงพวกมันมากก็ลาออกไปจากที่นี่ทั้งครอบครัวไปเลย ครอบครัวสามคนกระจอกออกจากไร่ฟาร์มอาชา เขาไม่สนใจใยดีพวกแกเลยสักนิด” คำสั่งของ
