โดมินิกชะงักมือ รอยยิ้มผุดขึ้นบนริมฝีปาก “ยกโทษให้ฉันแล้วใช่ไหม” เขาไม่ยอมหันหน้ามา ยังคงยืนนิ่งรอคำตอบอยู่ตรงนั้น
นภัสรดามองแผ่นหลังกว้างของคู่หมั้นหนุ่มอย่างชั่งใจ สุดท้ายเธอก็พ่ายแพ้หัวใจตัวเอง เป็นฝ่ายเดินเข้าไปหาเขาก่อน คนที่ผิดไม่ใช่เขาคนเดียว เธอต่างหากที่เป็นฝ่ายเริ่มสร้างปัญหาก่อน หากเธอไม่แอบออกไปกับแพททริค ไม่ต่อล้อต่อคำหาเรื่องทะเลาะกับเขา โดมินิกคงไม่ตามไปที่ผับและคงไม่ทำอะไรประชดเธอแบบนั้น
“คุณโดมินิก...”
สาวน้อยยกแขนขึ้นกอดลำตัวหนา ซบหน้ากับแผ่นหลังเขา แทนคำตอบที่เขาถามมา เนื้อตัวของเขาช่างอุ่นจัดจนเธอรู้สึกร้อนผ่าวตาม นภัสรดาใจเต้นแรงรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัวแบบปัจจุบันทันด่วน
“ยกโทษให้ฉันแล้วเหรอเด็กดื้อ”
โดมินิกหมุนตัวมาหาเธอ ใบหน้าแต้มรอยยิ้มด้วยความดีใจ ดึงร่างบางมากอดไว้แน่น รู้สึกโล่งอกอย่างคนที่ได้หัวใจตัวเองคืน เมื่อครู่เขาคิดว่าเธอคงโกรธเขาไปแล้ว แต่เธอกล
