โดมินิกเมื่อรู้ความจริงก็ผุดลุกขึ้นนั่ง ขยับลงจากเตียงไปหยิบโทรศัพท์มากดหาตัวการปั่นป่วนชีวิตรักของเขา
“เป็นไงครับพี่ชาย สุขสบายดีไหมเอ่ย” เสียงกวนๆ ของราอูลดังผ่านโทรศัพท์ออกมา
“สบายมากเลย ไอ้เวร ไอ้ราอูล แกแกล้งฉันกับนภัสรดาใช่ไหม ไอ้น้องตัวแสบ!”
โดมินิกตวาดเข้าใส่คนปลายสายสุดเสียง โมโหจนตัวสั่นไปหมด หากราอูลอยู่ใกล้ๆ เขาจะไปลากคอมันมาซ้อมให้น่วม ข้อหาปั่นป่วนชีวิตเขา
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เสียงดีด่าดังแบบนี้ แปลว่ารู้ความจริงกันแล้วใช่ไหม แหมน่าจะขอบใจฉันนะที่อุตส่าห์ช่วยวางแผนพิสูจน์รักแท้ของนายกับหนูฟ้าคนสวย”
ราอูลหัวเราะเสียงรื่น ไม่ได้สำนึกสักนิดว่าสร้างความวุ่นวายให้พี่ชาย
“ไอ้ราอูล สนุกมากใช่ไหม หาเรื่องแกล้งฉันกับนภัสรดาจนหัวปั่นไปหมด ถ้าเกิดเราสองคนทำตามแผนแกไปเรื่อยๆ มันจะเป็นยังไง”
โดมินิกกำโทรศัพท์แน่น โมโหจนเส้นเลือดข้างขมับเต้นตุบๆ
“แหม ก็แฮปปี้เอนดิ้งกันแล้วไม่ใช่เหรอ
