บริษัทของกวิน
“คนที่บุกไปที่บ้านไอวา เป็นลูกน้องคุณใช่ไหมปิติ”
เสียงกวินกดต่ำแฝงด้วยแรงกดดันมหาศาล แม้จะเอ่ยเพียงเบาๆแต่กลับทำให้บรรยากาศในห้องเงียบสนิท
ปิติเอนหลังพิงเก้าอี้ ไขว่ห้างอย่างไม่สะทกสะท้าน ยกยิ้มเหยียดก่อนหัวเราะหึในลำคอ
“คุณกวินได้ยินจากใครมาล่ะครับ ว่าคนของผมไปยุ่งกับเธอ”
กวินนิ่ง สายตาคมกริบจ้องไม่วางตา เขาไม่ได้ต้องการคำแก้ตัว แต่อยากฟังความจริงจากปากอีกฝ่าย
“ผมถามก็ตอบมาตรงๆว่าใช่หรือไม่ใช่”
ปิติเลิกคิ้ว ทำเป็นใส่ใจลวกๆ
“ก็ใช่น่ะสิครับ แค่สั่งให้ลูกน้องไปหยอกเธอนิดหน่อย คุณจะเดือดอะไรนักหนา เธอไม่ได้ตายซะหน่อยนี่”
ก๊อบ!
ฝ่ามือหนาของกวินฟาดโต๊ะไม้ดังลั่นจนเสียงดังลั่นสะดุ้ง น้ำเสียงเย็นเยียบเอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้มบางที่เต็มไปด้วยการข่มขู่
“หึ!! ถ้าผมจะหยอกคุณคืนบ้างล่ะคุณปิติ คุณคิดว่าจะยังมีอารมณ์หัวเราะแบบนี้อยู่ไหม”
รอยยิ้มบนใบหน้าของปิติแข็งค้างไปชั่วขณะ ก่อน
