"เป็นไงวะมึง"
ครามเอ่ยถามพลางยกแก้ววิสกี้จิบ ดวงตาคมจับจ้องเพื่อนอย่างไม่ลดละ
"ตามคาดว่ะมึง"
ธาราตอบสั้นๆเอนหลังพิงโซฟาอย่างผ่อนคลาย ท่าทางเหมือนไม่ได้เดือดร้อนอะไร แต่ในใจกับรู้สึกขุ่นเคืองที่สองคนนั้นจงใจหักหลังเขาอย่างโจ่งแจ้ง ถ้าเขาไม่รู้ก่อนก็คงจะได้แอบสมสู่กันต่อไปอย่างไม่เกรงกลัว
"หึ!! ไอ้สัส แม่งกล้าทำแบบนี้ได้ไงวะ โชคดีที่กูไม่รับข้อเสนอจากบริษัทมัน ไม่งั้นคงได้ลอยหน้าลอยตาในบริษัทกูกันพอดี แล้วก็โชคดีมากที่มึงยังไม่ตกลงร่วมหุ้นกับมันก่อน"
คำพูดชองครามพลางกัดฟันแน่น ความโมโหผสมความเครียดแค้นแล่นขึ้นเต็มอก
"ช่างแม่ง กูไม่ได้สนใจอยู่แล้ว ปล่อยให้บริษัทมันล้มละลายไปเองนั่นแหละ ได้ข่าวว่าหลายๆบริษัทแม่งแบรนด์บริษัทมันไปหลายเจ้าแล้วนี่ มันถึงได้ซมซานมาหากูนี่ไงวะ แต่กูไม่เคยคิดจะร่วมหุ้นตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แล้วเดาทางไม่ผิดนะเว้ยมันก็คงจะไปเกาะเธอเชอรีสนั่นแหละ"
ธารายกมุมปากยิ้มอย
