26
Part : ดริฟท์
ผมนั่งมองเด็กน้อยที่นั่งคร่อมบนตัก ทำหน้างอเพราะพรุ่งนี้จะต้องง้อผม บวกกับต้องโดนลงโทษ ที่จริงผมจะหายโกรธตั้งแต่มี้เข้ามาแล้ว ก็เวลาเธอเขินน่ารักจะตาย แต่ผมก็อดโกรธไม่ได้เมื่อนึกถึงเวลาเธอนั่งคุยกับผู้ชายคนอื่น ถ้าผมไม่โทรมาถามที่บ้านว่าเธอถึงบ้านยัง ผมคงไม่รู้ว่าเธอคุยกับผู้ชายคนอื่น และกำลังจะถูกสู่ขอ
"หน้างอ? "ผมเชยคางเธอขึ้นสบตา
"เปล่า^^"เธอรีบเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มประจบ ดูความเอาตัวรอดของเธอสิ
"ไหน ยุงกัดตรงไหน"
"ตรงนี้กับตรงนี้"เธอโชว์รอยแดงจากยุงกัดให้ผมดูอีกครั้ง
"ยาอยู่ลิ้นชักไปเอามา"
"อือ"เธอพยักหน้าแล้วลงจากตักผม เดินไปเอายาที่ประจำมายื่นให้ผมทาให้
"ไปทำไงให้ยุงกัด"ผมหรี่ตามอง
"ก็ไปนั่งที่สวนไง"เธอยิ้มเจื่อนกลัวผมโกรธอีก
"นั่งคุยกับมัน? "ผมชายตาขึ้นมอง
"คันๆ "เธอเลี่ยงไม่ตอบ ทำเป็นคัน ตอนนั่งอยู่บนตักตั้งนานไม่เห็นจะคัน
"จะนอนไหน"ผมถามพลางปิดหลอดยา
