“แล้วแกจะเอาไงต่อ ท่าทางคุณพ่อแสนดีของยัยสรัญดาจะติดใจแกมากๆเลยนะ”
เจนจิราหัวเราะสะใจ “ก็ดีสิ ฉันอยากให้เขาหลงฉันจนโงหัวไม่ขึ้นเลยล่ะ ฉันจะได้จูงจมูกเขาได้ง่ายๆไง ฉันจะทำให้เขาหย่ากับเมียเลยดีมั้ย แล้วหลอกเอาสมบัติให้หมด ไม่ให้เหลือไปถึงยัยนั่นเลยอ่ะ”
“โหววว เอางั้นเลยเหรอ เอาจริงดิ”
“เอางั้นเลยสิ ฉันจะทำให้บ้านนั้นแตก พังแบบไม่เหลือชิ้นดีเลย” ทำหน้าขึงขังก่อนจะหัวเราะสนุก “ฮิฮิ พูดเล่นน่า แค่เกมสนุก เล่นสนุกๆ เอาแค่บอบๆก็พอ”
“แต่ตอนนี้แกก็บอบเหมือนกันนะ”
“บอบอะไร แค่นี้สบายมาก”
“แกเจ๋งจริงๆเลยว่ะ ถ้าเป็นฉันคงไม่กล้า”
“ตอนแรกฉันก็ไม่กล้าหรอก แต่พอโดนรังแกหนักๆ ฉันเลยต้องลุกขึ้นปกป้องตัวเอง”
“อืมม มาลองดูกันสักตั้งนะ สั่งสอนคนพวกนั้นให้รู้จักความเจ็บปวดซะบ้าง”
“กลับกันเถอะ ยังมีงานให้ทำอีกเยอะ”
เมื่อกลับมาถึงหอพัก เจนจิราตรวจดูคลิปอย่างละเอียดแล้วเลือกตัดส่วนที่เห็นหน้ากำนันมา
