ตอนที่ 14
มีสิทธิ์อะไร
"เป็นของข้า.."
ดวงตามกลมหรี่ลงเล็กน้อย เรียวคิ้วสวยที่ถูกแต่งแต้มเป็นอย่างดีขมวดเข้าหากันด้วยความเครียด ทางด้านหยวนอ๋องเองไม่พูดอะไรต่อ เขาทำเพียงแค่ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะเดินมาซ้อนด้านหลังเยว่เฟยช้า ๆ มือข้างหนึ่งเอื้อมมาหยิบปิ่นชิ้นนั้น
"เดิมทีปิ่นชิ้นนี้ก็เป็นของเจ้าอวี่ซี.. วันที่ข้าเจอเจ้า วันที่เจ้าถูกคนทำร้ายในเมืองแล้วได้ข้าไปช่วยเหลือเจ้าให้มันเป็นของขวัญวันพบหน้า หากเจ้าเป็นนางจริงเหตุใดเรื่องที่สำคัญเช่นนี้ถึงจำไม่ได้"
"ข้า.. ช่วงนี้หม่อมฉันออกไปทำงานด้านนอกค่อนข้างเพลียจึงรู้สึกหลงลืมไปบ้าง ขายหน้าท่านอ๋องแล้ว"
ถึงแม้จะไม่มีตาหลังแต่รู้สึกได้ว่าบุรุษผู้นี้กำลังเดินเข้ามาใกล้ รู้สึกได้ถึงปิ่นที่กำลังปักลงบนเส้นผมช้า ๆ และหากเข้าใจสถานการณ์ไม่ผิด หยวนอ๋องผู้นี้กับอวี่ซีคนก่อนอาจรู้จักกันมากกว่าแค่พี่สะใภ้กับน้องเขย.. หรือเปล่านะ
"พวกเจ้าทำอะไรกั
