ตอนที่ 47 : แสดงความยินดี
ฟ้าใสค่อยๆผละออกจากลำตัวหนาและจ้องมองคนตรงหน้าริมฝีปากบางระบายยิ้ม มือเรียวเล็กค่อยๆเช็ดคราบน้ำตาออกจากใบหน้าคมคาย ถึงเขาจะไม่ร้องไห้โฮเหมือนฉันแต่มีน้ำตาเลอะอยู่บริเวณหน้าแก้มสาก เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นเขาเสียน้ำตา แต่เป็นน้ำตาแห่งความสุขเหมือนที่ฉันระบายออกมา
"ขอสาวร้องไห้ได้ไงคะ"
"เพราะสาวคนนี้คือคนที่ฉันเฝ้ารอขอแต่งงานมานานไง พอได้สมหวังมันเลยตื้นตัน แต่ดูเหมือนสาวคนนี้จะร้องไห้เหมือนกันนะ" นิ้วแกร่งเช็ดคราบน้ำตาออกจากใบหน้าหวานเช่นกัน พูดพลางหยอกล้อทำให้เราสองคนยิ้มร่าอย่างมีความสุขและผลัดกันเช็ดคราบน้ำตาออกจากใบหน้าของกันและกัน
เมื่อน้ำตาแห่งความดีใจเหือดแห้งทำให้ใบหน้าหวานหันไปมองรอบๆและระบายยิ้มให้กับทุกคนที่ร่วมแสดงความยินดีกับเรา จ้องมองกลุ่มหมอและพยาบาลที่แซวฉันก่อนออกมา
"รู้กันหมดเลยสินะ ถึงได้บอกว่าแต่งงานเมื่อไหร่จะหยุดแซว ร้ายกันจริงๆโดยเฉพาะ
