พ่อมดลูเซียสออกเดินทางไปยังดินแดนอัลฟาเรนในตอนรุ่งเช้า โดยไม่ได้ร่ำลาราชาอสูรและราชินีเอลฟ์ ทั้งสองยังนอนหลับในห้องบรรทมหลังจากก่ายกอดกันด้วยแรงเสน่หามาทั้งคืน พ่อมดหนุ่มจึงไม่คิดไปขัดจังหวะความสุขของคนทั้งคู่ เขาตั้งใจไปจัดการกับจอมเวทย์ซาราสด้วยตัวเอง
“นี่คงเป็นดินแดนอัลฟาเรน ทำไมถึงได้เงียบสงบเช่นนี้”
พ่อมดลูเซียสปล่อยให้ลูกบอลแก้วลอยไปเรื่อยๆ ขณะใช้สายตามองสำรวจเมืองของผู้วิเศษ ซึ่งเงียบสงบไร้ผู้คนราวกับเมืองร้าง อัลฟาเรนปกคลุมด้วยต้นไม้ใบหญ้า บ้านถูกสร้างเป็นกระท่อมหลังเล็กๆ กระจายอยู่จนทั่วพื้นที่สีเขียวของต้นหญ้า มีต้นไม้ขึ้นไปทั่วเหมือนไม่มีคนสนใจดูแล ปราสาทหินของจอมเวทย์ตั้งอยู่กลางใจเมืองโดดเด่นเห็นแต่ไกล เขาจึงมุ่งหน้าตรงไปยังปราสาท แต่ก่อนถึงกลับมองเห็นบ้านหลังหนึ่งตั้งอยู่บริเวณเนินเขา ห่างจากตัวปราสาทเล็กน้อย ที่แห่งนั้นมีร่างในชุดขาวแบบผู้วิเศษนั่งเล่นบนสนามหญ้า จึงหยุดนิ
