“ไข่มุกอยู่ในโลงแก้วนี่สินะ เจ้าใช้มันรักษาร่างของผู้หญิงคนนี้ไว้ใช่ไหม”
พ่อมดไคทัสมาหยุดมองร่างงามในโลงแก้ว พิศมองใบหน้าของผู้หญิงที่นอนสงบนิ่งอยู่ในนั้นแล้วสะท้อนใจ นางงดงามมากสวยหวานราวกับเจ้าหญิง มิน่าจอมเวทย์ถึงได้รักนักรักหนา และนางยังเป็นมารดาของเจมีน่าอีกด้วย หากเขานำไข่มุกออกมาจากโลงแก้ว ร่างของเรเนียจะสลายไป เจมีน่าจะไม่มีโอกาสได้พบหน้ามารดาตัวเอง แต่ถ้าไม่นำไข่มุกออกมาช่วยถอนพิษให้เจมีน่าหญิงสาวก็จะต้องตาย ไม่มีทางใดเลยที่จะเอาไข่มุกออกมาโดยไม่ต้องสูญเสียสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
“จอมเวทย์ข้าจำเป็นต้องนำไข่มุกออกมา อย่าโทษข้าเลยนะ ข้าเองก็ต้องทำตามคำสั่งของราชินีแม่มด”
พ่อมดไคทัสยกคฑาขึ้นเตรียมเปิดฝาโลงแก้ว เพื่อนำไข่มุกจำนวนมากมายที่รองอยู่ใต้โลงแก้วออกมา แต่ไม่ทันจะทำตามความคิดผลึกน้ำแข็งที่ขังจอมเวทย์ไว้ก็แตกออก อีกฝ่ายใช้พลังเฮือกสุดท้ายพาตัวเองออกมาจากที่จองจำ
“อย่าทำแบบนั้น ข้า
