“พี่มารี ออกไปพบกับท่านพ่อที่นอกเมืองค่ะ สั่งให้ข้าเป็นคนนำทางท่านไปยังปราสาทอสูร”
“จงนำทางข้าไปสิเอลล่า”
พ่อมดหนุ่มโอบกอดร่างของนางอสุรีสาว แล้วร่ายเวทย์กำบังกายพานางเหาะไปบนฟ้าด้วยลูกบอลแก้ว
“ท่านพ่อมด ช่างวิเศษนัก ท่านพาข้าเหาะไปด้วยลูกบอลวิเศษ” เอลล่าตื่นเต้นมาก
“มันเป็นเวทย์ธรรมดา ที่พ่อมดทุกตนในดินแดนเวทมนตร์ทำได้ เจ้าบอกทางข้าด้วยว่าปราสาทอสูรอยู่ทิศใด”
“อยู่ทางทิศตะวันออกค่ะ ห่างจากที่นี่ไม่ไกล”
ปราสาทของราชาอสูรถูกเหล่าทหารของผู้วิเศษ ดูแลอยู่โดยรอบ ด้วยอำนาจของเวทมนตร์กำบังกายทำให้ไม่มีผู้ใดเห็นว่าพ่อมดและเอลล่าแอบลอบเข้ามา
“ราชาอสูรถูกสาปเป็นรูปปั้นหินอยู่บนยอดปราสาทค่ะ ท่านพ่อมด”
มารีชีให้ดูยอดปราสาทหินหลังใหญ่ ที่เดิมเคยเป็นปราสาทของราชาอสูร
“มันสาปราชาของพวกเราให้กลายเป็นรูปปั้นหิน ได้โปรดช่วยราชาของพวกเราด้วยนะคะ”
เอลล่าอ้อนวอน นางเชื่อว่าพ่อมดหนุ่มคนนี้ จะสามา
