คิ้วดกหนาของพ่อมดไคทัสยกขึ้นสูง เขาเคยได้ยินนางไซเรนเล่าเรื่องนี้เช่นกัน ไม่คิดว่าจอมเวทย์แห่งเซราคัสจะลงโทษผู้คนด้วยการสาปให้กลายเป็นหินแบบนี้ นี่เวลาผ่านมานานเกือบยี่สิบปี พวกชาวบ้านคงทนทุกข์ทรมานมาตลอด จอมเวทย์แห่งเซราคัสทำร้ายผู้คนใต้อาณัติของตนเองอย่างโหดร้ายเพียงเพราะผู้หญิงคนเดียว และยังไม่ยอมส่งไข่มุกเจ็ดสีให้ราชินีแม่มดตามสัญญาอีก งานนี้เห็นทีต้องจัดการกับอีกฝ่ายให้เข็ดหลาบเสียแล้ว
“ขอบคุณท่านผู้วิเศษที่ช่วยเหลือพวกเรา หากไม่ได้ท่านเราคงต้องทนทุกข์ทรมานไปนานแสนนาน” ชาวบ้านพากันคุกเข่าก้มลงทำความเคารพพ่อมดหนุ่ม
“ลุกขึ้นๆ ข้าทำเพราะเห็นแก่มนุษยธรรมเท่านั้น” พ่อมดไคทัสรีบโบกมือให้ชาวบ้านลุกขึ้น
ตั้งแต่เกิดมาเป็นพ่อมดเขาไม่ได้เคยได้รับการยกย่องจากใครแบบนี้มาก่อน ด้วยเป็นพ่อมดที่มีพลังเวทย์อ่อนด้อยที่สุดในกลุ่ม การมาเกาะเซราคัสครั้งนี้ทำให้ชีวิตเขาเปลี่ยนแปลงไป พ่อมดหนุ่มรู้สึกภูม
