1 เดือนต่อมา
เคล้ง!
เคล้ง!
ฉวบ!
ฉับ!
ด้านหน้าของผมตอนนี้เป็นสนามรบ... ไม่สิ! จะเรียกมันว่าสนามมรบมันก็ยังไงอยู่เพราะตอนนีี้ถึงพวกคนเถื่อนมันจะออกมาสู้บ้างแล้วก็เถอะ แต่พวกมันก็ยังโดนทหารของผมจัดการได้สบายๆ ทหารพลธนูโจมตีระยะไกล ทหารโรมันโจมตีระยะใกล้ ใช้กลยุทธ์แบบนี้ก็สามารถจัดการพวกมันได้ง่ายๆ อย่างเช่นตอนนี้ ศพส่วนมากก็เป็นพวกนักสู้ของพวกคนเถื่อนหลาร้อยคน ตามจริงตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาหนึ่งเดือนพวกมันก็วิ่งเข้ามาโจมตีพวกเราเรื่อยๆ แบบนี้ แต่ก็เท่านั้นแหละ เหอะ! ฆ่าทหารฝั่งผมยังได้ไม่ถึงร้อยด้วยซ้ำ ส่วนมากก็บาดเจ็บเท่านั้น
" วันนี้ก็สำเร็จด้วยดีิสินะคะ "
" อื้ม! "
เอมิเลียที่ยืนอยู่ด้านหลังของผมพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงดีใจ ส่วนทางผมก็ตอบกลับโดยพยักหน้าขึ้นลงเล็กน้อย ตอนนี้ผมกำลังยืนอยู่แนวหลังของทหารธนู หรือเรียกว่าจุดที่ปลอดภัยที่สุดนสนามรบ ถึงจะยืนอยู่แบบนี้ก็ยังรู้สึกไม่ปลอดภัยยังไง
