ดีเซลเก็บปืนแล้วจ้องมองรถหรูของไอ้สลาฟ ขับออกไปจากบริเวณลานจอดรถ ที่เขายืนอยู่ด้วยแววตาเต็มไปด้วยความเย็นชา ก่อนจะหันไปพูดกับไอติมที่ยืนนิ่งอยู่ข้างๆเขา โดยที่ไอ้คมก็ขับรถมาจอดรออยู่ไม่ไกล
“เรา ไปกันเถอะ”
ฉันพยักหน้ารับแล้วเดินตามพี่ดีเซลที่กุมมือของฉันไว้แน่น จนหัวใจของฉันเต้นแรงระรัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เมื่อนึกถึงภาพเหตุการณ์ที่พี่ดีเซลได้ช่วยฉัน มันแสนกร้าวใจและดุดัน รวมทั้งแววตาและความอ่อนโยนที่สัมผัสได้ถึงการปกป้อง จนทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองเผลอตกหลุมรักพี่ดีเซลเข้าให้แล้วจริงๆ
“ขึ้นรถสิ เดี๋ยวพี่จะไปส่ง” ดีเซล พูดถามขึ้นด้วยน้ำเสียงและแววตาแฝงไปด้วยความห่วงใย
“เอ่อ คือหนู…” ฉันเริ่มทำตัวไม่ถูกเพราะรู้สึกเขินอายขึ้นมา ก่อนจะได้ยินเสียงดุๆของพี่ดีเซลเอ่ยดังขึ้นมาอีกครั้ง
“ไอติม พี่บอกให้หนูขึ้นรถไง” ดีเซล พูดเสียงเข้ม และจ้องมองใบหน้าจิ้มลิ้มที่มีสีแดงระเรื่อราวกับเขินอาย
“ขึ้น
