“ไม่...”
“งั้นก็ไม่ต้องพูดกันแล้ว โยกกันอย่างเดียวพอ”
สะโพกเพรียวยกขึ้นสูงซ้ำกันหลายครั้งติดและมันก็สร้างความรู้สึกวูบวาบให้กับสาวน้อยมากมายนัก จนในที่สุดก็ต้องวิงวอนออกไป
“พะ พอ... เถอะค่ะ...”
“ยัง...”
“คุณดีน... หยุดก่อนนะคะ ลิน่า... ลิน่าทน... ไม่ได้”
นัยน์ตาของดินิย่าร์เต็มไปด้วยความหิวกระหายเมื่อจ้องมองมาที่หล่อน “งั้นก็ฟังฉัน และอย่าคิดจะหนีไปไหนอีก...”
“แต่คุณดีนเกลียดลิน่า...”
ศีรษะทุยสวยของดินิย่าร์ส่ายน้อยๆ
“ความรู้สึกของฉันที่มีให้เธอ มันห่างไกลจากคำว่าเกลียดนักเมลิน่า ฉัน... รู้สึกกับไอ้เมซซี่ยังไง กับเธอก็แบบนั้นแหละ หรือบางทีอาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ”
เมลิน่าอึ้งไปพักหน่อย เมื่อกระแสความดีใจไหลบ่าเข้าท่วมหัวอก แต่ด้วยความระแวงและท่าทางที่ดินิย่าร์ขยันขว้างเข้าใส่ ก็ทำให้หญิงสาวเชื่อไม่ลง
“คุณดีนไม่เคยคิดอะไรกับเมซซี่”
“ฉันรักไอ้เมซซี่...”
นัยน์ตาสีเขียวมรกตของคนตัวโตท
