เมลิน่าหัวเราะคิกคัก “คิดมากไปหรือเปล่าคะ ไม่มีใครมองลิน่าแบบนั้นหรอกค่ะ ดูสิคะ ผมก็สั้นเหมือนทอมบอยแบบนี้น่ะ” มือบางยกขึ้นแตะผมของตัวเอง พูดขึ้นอย่างเสียดาย
ดินิย่าร์ระบายก่อนจะดึงร่างอรชรมากอดแน่น “อีกหน่อยมันก็ยาวแล้ว แต่ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากให้เธอไว้ทรงนี้ไปตลอดชีวิตเลย น่ารักดี”
“ทำไมคะ อยากนึกถึงเมซซี่ไปตลอดชีวิตหรือไง” หญิงสาวตีรวนกลับบ้าง แม้ว่าทั้งเมซซี่และเมลิน่าจะเป็นคนๆ เดียวกัน แต่หล่อนก็อดรู้สึกแย่ไม่ได้หากเขาจะรักเมซซี่มากกว่าหล่อน คิดแล้วก็เหมือนคนโรคจิต แต่หล่อนยอมไม่ได้จริงๆ นี่
“ทำไมฉันต้องคิดถึงไอ้เมซซี่ด้วยล่ะ ในเมื่อคนที่เป็นเมียฉันคือเมลิน่า”
“ก็ใครจะไปรู้ล่ะคะ ก็คุณดีนบอกเองว่ารักเมซซี่มาก”
“หึงหรือที่พูดน่ะ”
ดินิย่าร์หัวเราะร่วน ก่อนจะก้มลงจูบปากอิ่มหนักหน่วง ตั้งใจว่าจะจูบให้นานกว่านี้ แต่เสียงกระแอมของป้าเกรทก็ทำให้ต้องหยุดมันลงอย่างเสียดายสุดๆ
“หึงใช่มั้ย
