“มือแกนุ่มดีนะ”
ดินิย่าร์ที่หลับตาพริ้มอยู่พึมพำอย่างไม่ใส่ใจอะไรอีกแล้ว เพราะตอนนี้เขาเชื่ออย่างสนิทใจแล้วละว่าไอ้บอดีการ์ดหน้าหวานคนนี้คือผู้ชายทั้งแท่ง
เมลิน่าสะดุ้งและชักมือออก และนั่นก็ทำให้ดินิย่าร์ต้องลืมตาขึ้นมา เขาขยับลุกขึ้นนั่งจ้องมองดวงหน้าที่กำลังแดงจัดด้วยความประหลาดใจ
“แกเป็นอะไรของแก แล้วทำไมต้องหน้าแดง”
“คือผม... ผม...” เมลิน่าอึกอักมีพิรุธ
“อย่าบอกนะว่าแกคิดอะไรกับฉัน แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้หรอก ในเมื่อแกออกจะพิสมัยผู้หญิงออกอย่างนั้น”
ท้ายประโยคของดินิย่าร์แปร่งเล็กน้อย แต่เจ้าตัวก็รีบกลบเกลื่อน
“เอาละ ถ้าไม่ชอบถูแขน ก็มาถูหลังนี่” แล้วพ่อคนตัวโตก็หันหลังให้
เมลิน่าหน้าแดงก่ำ ความรู้สึกแปลกประหลาดกำลังวิ่งเข้าครอบงำอย่างไม่ปรานี หล่อน... หล่อนตัวสั่นไปหมดแล้ว ทำไมนะ ทำไมหล่อนถึงทำใจแข็ง แตะต้องเนื้อตัวเรียบตึงของดินิย่าร์โดยไม่สะทกสะท้านไม่ได้ ทำไมจะต้องร้อนวูบวาบ ร
