“แกมาช้าไปสามสิบสามวินาที” คนที่กำลังนั่งจิบกาแฟอยู่เงยหน้าขึ้นและจู่โจมหล่อนด้วยวาจาหาเรื่องในทันที
“ผมได้แปรงฟันก็ถือว่าดีแล้วละฮะนาย” หญิงสาวตอบเสียงสะบัด ขณะยืนรออยู่ตรงหน้าของเขา
“ไหนว่านายรีบไงฮะ ทำไมไม่เห็นไปสักที”
“ดื่มกาแฟก่อนสิ” คำเชื้อเชิญไร้ทุกข์ร้อนของคนตัวโตไม่สามารถทำให้อารมณ์ขุ่นมัวของเมลิน่าทุเลาลงได้เลย
“ผมไม่ดื่มกาแฟฮะ”
“งั้นก็นม พนักงานยกมาให้ตั้งแต่เช้าแล้วละ” เขายังเชื้อเชิญไม่เลิก และนั่นก็ทำให้เมลิน่าอดทนไม่ไหวอีกแล้ว
“นายเร่งให้ผมอาบน้ำแค่สิบนาที เพื่อให้มานั่งดื่มนมนี่นะฮะ”
ดินิย่าร์พยักหน้ารับน้อยๆ ก่อนจะก้มหน้าอ่านหนังสือพิมพ์ในมือต่อ
“ใช่ แล้วไง”
“แล้วไงเหรอ?!”
เมลิน่าก้าวพรวดๆ มาหยุดตรงหน้าของเขา และเท้าสะเอวมองด้วยสายตาขุ่นคลั่ก จากนั้นก็ระเบิดอารมณ์ใส่เขาอย่างลืมตัว ลืมไปเลยว่าตอนนี้ตัวเองเป็นผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิง
“ก็มันทำให้ผมแปรงฝันไม่ครบสามสิบสอ
