คงเป็นเพราะเบื่อกับความเงียบภายในรถละมั้ง หล่อนถึงได้เผลอตัวหลับไป ก่อนจะมาตื่นขึ้นอีกครั้งตอนที่รถสปอร์ตส่ายสะบัดไปมา
“นาย... เกิดอะไรขึ้นเหรอฮะ” เมลิน่าถามทั้งๆ ที่ยังเมาขี้ตาอยู่
“มีคนตามเรามา และมันก็กำลังจะยิงพวกเรา” คนตอบพูดเสียงเรียบ แต่คนฟังอย่างหล่อนสิตกใจจนแทบช็อก
“ว่าไงนะนาย มีคนกำลังจะยิงพวกเรา?!”
“ใช่...”
เมลิน่าหน้าซีดเผือด หัวใจตกลงไปกองที่ตาตุ่ม พลางหันไปมองด้านหลังที่มีรถสีดำทั้งคันแล่นตามมา
“แล้วเราจะทำยังไงดีฮะนาย เราจะตายไหม”
ดินิย่าร์กระแทกลมหายใจออกมา ใบหน้าของเขายังคงไร้ความรู้สึกเช่นเดิม “แกเป็นบอดีการ์ดของฉันไม่ใช่หรือ แกก็ปกป้องฉันสิ”
“แต่ว่าผม...” คนฟังเพิ่งสำนึกได้กับฐานะของตัวเอง
“แกทำไม แกขี้ขลาด และแกก็ไม่สามารถสู้กับลูกปืนได้ใช่ไหม”
โอ้แม่เจ้า ทำไมดินิย่าร์รู้ลึกรู้จริงรู้ละเอียดลออราวกับมานั่งอยู่ในหัวใจของหล่อนอย่างนั้นเลยล่ะ ใช่ หล่อนกลัว หล่อนก
