หลังจากผ่านบรรยากาศอึดอัดชวนสยองขวัญในช่วงมื้อค่ำมาแล้ว ดินิย่าร์ก็ขึ้นไปนอนนิ่งบนที่นอน หล่อนเห็นเขานอนพลิกตัวกระสับกระส่ายไปมาก็อดเอ่ยถามด้วยความสงสัยระคนห่วงใยไม่ได้ โดยหารู้ไม่ว่าคนตัวโตไม่ได้ต้องการสักนิดเดียว เพราะยิ่งหล่อนทำแบบนี้ เขาก็ยิ่งควบคุมตัวเองไม่ได้มากขึ้น
“นายเป็นอะไรไปหรือเปล่าฮะ นายพลิกไปพลิกมา หรือว่าเจ็บแผล”
“ไม่มีอะไร” คนตัวโตตอบเสียงห้วนและตะแคงหันหลังให้ แต่กระนั้น เมลิน่าก็ยังไม่ละความพยายาม หล่อนเดินไปหยุดข้างๆ เตียง
“แต่ผมว่านายกำลังโกหกผมนะฮะ นายเป็นอะไรหรือเปล่าฮะ”
และก็เหมือนดินิย่าร์จะรำคาญจนทนไม่ไหว เขาผุดลุกขึ้นนั่งและตวาดออกมา “ฉันเหนียวตัวมาก เพราะไม่เคยนอนทั้งๆ ที่ตัวเน่าๆ แบบนี้ เข้าใจหรือยัง ไอ้เมซซี่”
เมลิน่าพยักหน้ารับหงึกๆ “แต่นายอาบน้ำไม่ได้นี่ฮะ”
“ก็เพราะอย่างนี้ไง ฉันถึงต้องนอนพลิกไปพลิกมาแบบนี้น่ะ” แล้วพ่อคนตัวโตก็ล้มตัวลงนอนและหันหลังให้
