“นาย... นายทำกับเอ็งแบบนี้เชียวเหรอ”
ป้าเกรทยังใช้สรรพนามเดิมกับคู่สนทนา แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าบัดนี้คนตรงหน้าคือสตรี ไม่ใช่บุรุษร่างอ้อนแอ้นอย่างที่เคยเข้าใจ
เมลิน่าไม่ได้ตอบ เพราะหล่อนพูดไม่ออก มีแต่เสียงสะอื้นเท่านั้นที่ทะลักออกมาจากกลีบปากที่สั่นระริก เนื้อตัวสาวสั่นสะท้านอย่างรุนแรง
“นายก็ใจร้ายเหลือเกิน... ไม่น่าทำกันถึงขนาดนี้”
ร่องรอยแดงช้ำที่ถูกดินิย่าร์ทิ้งเอาไว้บนผิวขาวเนียนของสตรีตรงหน้าทำให้ป้าเกรทน้ำตาแทบไหล หญิงชราดึงร่างของเล็กๆ ของสตรีน่าสงสารตรงหน้าเข้ามากอด
“ไม่ถูกยิงแบบคนอื่นๆ ก็ถือว่าดีแล้วนะไอ้เมซซี่”
“คุณดีนใจร้ายเหลือเกิน... เขาใจร้ายที่สุด...” หญิงสาวสะอื้นไห้กับบ่าของหญิงชรา
ป้าเกรทให้เมลิน่าร่ำไห้อยู่กับบ่าของตัวเองพักใหญ่ก็ดันร่างบางที่ยังสั่นสะท้านออกไปจากตัว ก่อนจะถอนใจออกมาด้วยความเวทนายิ่งนัก
“ใส่เสื้อผ้าซะ เดี๋ยวเอ็ง... เอ่อ เธอตามฉันเข้าไปในครัว”
