สองปีต่อมา…
“พร้อมหรือยังคะเด็ก ๆ ~” เสียงฉันเดินตรงเข้าไปเอ่ยถาม อีลิท และ เอลีน ลูกฝาแฝดชายหญิงของตัวเองที่ยืนอยู่กับบรรดาพี่เลี้ยงและพี่อีริค ทว่าทันทีที่ฉันเดินเข้าไปด้วยสภาพชุดเสื้อกล้ามสีขาวกระโปรงเหนือเข่าขึ้นมาเล็กน้อยพร้อมออกไปพาเด็ก ๆ เที่ยว
“จะใส่ชุดนี้งั้นเหรอ” พี่อีริคก็นิ่งมองหน้าถามฉันแววตาฉายถึงความหึงหวงชัดเจน
อีกแล้ว…ให้ตายเถอะ
ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน จนตอนนี้มีลูกกันสองคนแล้ว พี่อีริคก็ยังคงขี้หึงหวงฉันหนักมากเหมือนเดิม…ไม่มีเปลี่ยน
“ใช่ค่ะ ก็เราจะไปสวนสนุกกับสวนสัตว์กันนี่หน่า” ฉันมองหน้าตอบกลับพ่อของลูกทั้งสองตาใส ทว่าคนที่ยืนอยู่ก็นิ่งไม่พูดหรือตอบกลับอะไร ทำให้ฉันไม่รอช้าที่จะสาวเท้าเดินเข้าไปออดอ้อนสามี
“เดี๋ยวหว้าจะมีเสื้อคลุมอีกตัวค่ะ แต่ที่ใส่แบบนี้ เพราะอากาศด้านนอกมันร้อนนะ ไหนจะต้องคอยดูเด็ก ๆ ด้วย ใส่แบบนี้ มันสะดวก สบายตัวกว่าค่ะ…”
“…ปะป๊า เข้าใจหว้าน
