ใช้เวลาไม่นาน ร่างเล็กก็สวมใส่ชุดบิกินีสีแดงของเมื่อวานเสร็จแต่ยังคงยืนนิ่งอยู่
“เดินมา” ร่างหนาที่นั่งอยู่ปรายตาคมบอกของบำเรอตัวเองอย่างออกคำสั่ง ลูกหว้าที่ได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้ารับรู้ค่อย ๆ สาวเท้าเดินไปทั้งที่มือเล็กยังคงบีบเข้าหากันแน่น ความประหม่าฉายออกมาให้เห็นชัดเจน รวมถึงพยายามบิดปกปิดร่างกายขาวเนียนอย่างบอกไม่ถูก
“จะทำเป็นเขินอะไร เมื่อวานยังกล้าใส่ว่อนไปว่อนอยู่เลย” อีริคเอ่ยด้วยใบหน้าเรียบเข้มพร้อมกับจ้องมองใบหน้าเรียวใส
“เอามือออก” เขากดเสียงต่ำบอก โดยคนที่ได้ยินก็จำต้องผละมือบางออกจากกันให้สายตาคมกริบนั้นสามารถมองร่างกายของเธอที่อยู่ในชุดบิกินีสีแดงได้เต็มตา คุณชายร่างหนาไม่พูดอะไรเอาแต่กวาดสายตามองร่างบางได้สัดส่วนนุ่มนิ่มตรงหน้าด้วยใบหน้าเรียบเข้ม พร้อมกับความ ‘หวงแหน’ ที่พุ่งทะยานกลับเข้ามาอีกครั้ง
ชุดนี่น่ะเหรอที่หลายคนได้จ้องมอง ความขาวเนียนนี่ ความชวนให้มองอย่างไม่อ
