โดยหลังจากที่เดินออกมายังบริเวณด้านหลังของตึกเพนต์เฮาส์หรู
หมับ!
มือหนาของอีริคที่เดินตามมาก็คว้าเข้าที่ข้อมือสวย ทำให้ลูกหว้าหันไปเผชิญหน้ากับคนเอาแต่ใจ
“รถฉันอยู่ทางนั้น” ริมฝีปากหนาบอก ทว่าคนตัวเล็กก็ยืนนิ่งแสดงถึงท่าทีไม่ยอมให้เห็น
“เดินไป”
“ไม่ค่ะ”
“…” คนตัวสูงที่ถูกปฏิเสธก็จ้องมองใบหน้าเรียวใสของคนที่ดื้อไม่ยอมเชื่อฟังเขาง่ายเหมือนเคย
“หว้าจะกลับเองค่ะ หว้า…อยากกลับเอง” ว่าแล้ว ร่างเล็กก็ทำท่าจะเดินไป แต่สุดท้ายก็ต้องถูกมือแกร่งกระชากดึงเข้าหาตัว
“ดูสภาพตัวเองหน่อย กางเกงในก็ไม่ได้ใส่ ชุดก็สั้น” สิ้นเสียงทุ้มเรียบเข้มบอก ร่างหนาเอาแต่ใจก็จัดการกระชากพาร่างเล็กให้เดินตรงไปยังรถคันหรูของเขาที่จอดอยู่ ลูกหว้าเองที่อยากขัดขืนแต่สภาพไม่อำนวย ท้ายที่สุดก็จำต้องถูกพาเดินเข้าไปนั่งลงภายในรถสปอร์ตคันแพง ซึ่งทันทีที่นั่ง ความเงียบงันก็เข้ามาปกคลุมภายในรถเหมือนทุกครั้ง
แต่อีริคกลับรู้ส
