อีกด้าน
“ยายพิน! ยายพิน!…” เสียงน้ำฝนที่แอบคอยส่องได้ยินสถานการณ์ทั้งหมดที่โต๊ะอาหารใหญ่รีบเดินเข้าไปตะโกนเรียกหญิงสูงวัย โดยที่ตัวเองนั้นยังคงมีความช็อกไม่หายกับสิ่งที่ได้เห็นและได้ยินมา
“มีอะไรน้ำฝน” ยุพินที่เห็นท่าทีวิ่งกระหืดกระหอบของคนที่มาใหม่ถาม ทั้งที่ยังคงแอบเก็บนั่นเก็บนี่เพื่อทำความสะอาดภายในห้องครัวรอ
“ไปกับฉัน!” น้ำฝนบอกพร้อมกับเคลื่อนมือเข้าไปคว้าเข้าที่ร่างหญิงสูงวัย นั่นยิ่งทำให้ยุพินมีความงุนงง
“อะไรกันน้ำฝน อะไร…”
“รีบมาเร็ว เรื่องนี้ยายพินควรต้องรู้ หรือ…รู้อยู่แล้ว?” น้ำฝนชะงักหันถามยุพินสีหน้าตั้งคำถามสงสัย แต่เมื่อเห็นสายตายังคงงุนงงดูไม่เข้าใจ
“ตกลงมันมีเรื่องอะไรกัน ข้างงไม่หมดแล้ว”
“เรื่องของลูกหว้ากับคุณชาย ยายไม่รู้เรื่องเลยเหรอ”
“ทำไม ลูกหว้ากับคุณชายทำไม…”
“ถ้าอยากรู้ ก็ไปกับฉันสิ” ว่าแล้ว น้ำฝนก็พายุพินเดินตรงไปยังห้องอาหารต่อด้วยความเร่งรีบ ซึ่งก็เป็
