ตึก
ตึก
เสียงร่างอีริค ลูกหว้า และยุพินเดินตรงเข้าไปภายในเพนต์เฮาส์หรูบริเวณห้องรับแขกราคาแพง ก่อนที่คุณชายร่างสูงจะหันบอก
“อีกสักพักคนจะเอากระเป๋าขึ้นมาให้”
“ค่ะคุณชาย” ยุพินรีบก้มหน้ารับคำจากคนที่อยู่ตรงหน้า ตามด้วยเสียงของลูกหว้า
“ขอบคุณนะคะ”
“อืม…” อีริครับคำด้วยท่าทีปกติพลางหันมองสองยายหลานที่ดูเหมือนน่าจะมีเรื่องต้องพูดคุยกัน
“เดี๋ยวฉันไปเคลียร์งานก่อน ถ้ากระเป๋ามาแล้วเดี๋ยวฉันบอก” คนตัวสูงบอกพลางมองหน้าเมียตัวเล็กอย่างต้องการให้เวลาเธอพูดคุยอย่างเป็นส่วนตัวกับยาย ลูกหว้าที่รับรู้ถึงท่าทีมีความใส่ใจหน่อย ๆ นั้นก็ส่งยิ้มบาง ๆ ให้กับอีกคน ก่อนที่สองเท้าหนักจะเดินตรงไปยังห้องทำงานหรูที่อยู่ไม่ไกล โดยหลังจากที่คุณชายหน้าหล่อเดินออกไป
“มันเกิดอะไรขึ้น” ยุพินก็ไม่รอช้าที่จะหันมองหน้าถามหลานตัวเองเมื่ออยู่กันเพียงลำพัง และคิดว่าถึงเวลาที่จะได้พูดคุยกันอย่างจริงจังแล้ว เพราะเธอ…ไม่รู
